ده نکته در عکاسی که رعایت نمیکنیم!!

چه طرفدار ورزش باشید چه نباشید، سخت است که محبوبیت ورزش را در فرهنگ مدرن انکار کنید. در آموزش امروز، به جای اینکه مستقیماً عکاسی ورزشی را به شما یاد بدهیم، قصد داریم بر روی نکاتی در مورد یاد گیری عکاسی ورزشی تمرکز کنیم. امیدوارم از شیوه جدید آموزشی ما لذت ببرید.

ورزش تأثیر قابل توجه ای در زندگی هزاران انسان دارد، از ورزشکاران حرفه ای که در حقیقت قلب ورزش هستند گرفته تا دوستداران ورزش که مقدار زیادی از زندگی خود را وقف طرفداری و حمایت از تیم محبوب خود می کنند. هواداران ورزش این سرگرمی را یک رقیب بزرگ برای Hollywood می دانند که از لحاظ هیجان و سرگرمی پا به پای فیلم ها پیش می رود، به همین دلیل است که شبکه های صوتی، تصویری و اجتماعی همگی به دنبال پوشش لحظه به لحظه ورزش هم در زمین مسابقه و هم در خارج از مسابقه هستند، به همین دلیل است که سایت ها، روزنامه ها و مجلات عکس های خبری را با تأخیر های ثانیه ای روی صفحات خود قرار می دهند.

در طول توضیحات هر مرحله، بینش، منبع و یا خلاصه ای از دنیای عکاسی ورزشی را به شما می گوییم. با این روش شما می توانید شروع به یادگیری مهارت های با ارزشی در ثبت عکس های فوق العاده ورزشی بکنید.

قدم اول – عکس های خوب ورزشی را بررسی کنید

اگر به عکاسی ورزشی علاقه مند هستید، قاعدتاً خودتان ورزش هم نگاه می کنید و خبر های ورزشی را هم دنبال می کنید. اگر قصد دارید خودتان عکس ورزشی بگیرید، باید عکس ها را از زاویه دیگری ببینید.

سعی کنید یک کتاب عکاسی ورزشی تهیه کنید، مانند «ورزش در قرن ۲۱ام – Sports in the 21st Century» از خبرگزاری رویترز (Reuters). وقت بگذارید و عکسهایی که انتخاب کرده اند را ببینید. اطلاعات مربوط به هر عکس را یادداشت کنید، کسی که در تصویر نقش داشته، جایی که این عکس در آنجا گرفته شده و اینکه نتیجه ای که از آن حاصل شده چیست؟

مهم تر از همه، سعی کنید نحوه گرفته شدن هر عکس را در ذهن خود شبیه سازی کنید. می توانید حدس بزنید که برای هر عکس از چه لنزی استفاده شده؟ می توانید حدس بزنید که عکاس برای گرفتن این عکس ایستاده یا نشسته است؟ یک عکس فوق العاده ورزشی باید بتواند کل آن مسابقه یا اتفاق را در یک عکس ثبت کند، این عکس باید بتواند تمام داستان را به شما بگوید، که چه اتفاقی افتاده، توسط چه کسی افتاده و چگونه افتاده. که این عکس ها با استفاده از لنز، زاویه، سرعت شاتر و… گرفته شده است.

همچنین به شما پیشنهاد می کنم به سایت های شبکه های اصلی در این زمینه که پوشش عکس ورزشی دارند هم سر بزنید. که نمونه ای از این سایت ها ESPN یا سایت های رسمی ای مانند NFL.com و یا NY Times است که عکس های به روزی دارند، و باز هم می گویم برای یاد گیری و بررسی عکس ها زمان بگذارید.

عکاس: Gordon Flood

قدم دوم – تحقیق در باره لنز های سوپر تله

اگر می خواهید عکسی عالی با نشان دادن حرکت بگیرید، معمولاً باید به سوژه نزدیک باشید. دو تا از بهترین راه ها برای مطمئن شدن از عکستان نزدیک شدن به سوژه و داشتن زاویه خوب نسبت به او و انتخاب لنز مناسب برای عکاسی است. استفاده از لنز های سوپر تله بین ۲۰۰mm تا ۴۰۰mm شانس گرفتن عکس خوب را از شما می گیرد. متأسفانه تعداد زیادی لنز هستند که در این زمینه کاربردی ندارند.

اگر به عکاسی در روز علاقه دارید میزان f/stop دیافراگم مسأله خیلی مهمی نیست. مقدار f/5.6 برای لنز زوم می تواند خوب باشد. اگر طرفدار فوتبال آمریکایی هستید، در این صورت نور یکی از بزرگترین مشکلات شما خواهد بود. که باید هدفتان f/stop پایین باشد. اگر طرفدار Baseball هستید، می توانید از فوکوس دستی لنز استفاده کنید چرا که به شما امکان اضافه کردن فاصله کانونی را می دهد!

یادتان باشد که لنز ها عمر دوربینتان را کاهش می دهند. خیلی از افراد یک ست از لنز های مختلف می گیرند و یک دهه از آنها استفاده می کنند. با جست و جو در اینترنت و خواندن نظرات و انتقادات افراد مختلف می توانید لنز مناسب با دوربین و سبک عکاسی خود را پیدا کنید.

عکاس: Nathan In San Diego

قدم سوم – با تأخیر شاتر دوربین کنار بیایید

متأسفانه، در دوربین های ارزان قیمت تا دوربین های نسبتآً گران قیمت، تکنولوژی دوربین ها طوری نیست که دقیقاً بعد از فشردن شاتر، دریچه شاتر دوربین باز شود. به این تأخیر زمانی بین فشردن دکمه شاتر و باز شدن دریچه شاتر Shutter lag یا تأخیر شاتر می گویند، که اگر می خواهید عکس های ورزشی خوبی بگیرید باید یاد بگیرید با تأخیر شاتر کنار بیایید.

تأخیر شاتر در عکاسی از سوژه های ثابت و منظره مشکل ساز نیست، اما به محض اینکه بخواهید از سوژه های متحرک عکس بگیرید، می بینید که تأخیر اندک در عکاسی شما را دچار مشکل می کند.

در ورزش زمان بندی خیلی مهم است. در تنیس زمان بندی اهمیت بیشتری نسبت به سایر رشته ها دارد. اگر به تماشای مسابقه تنیس بروید و بخواهید از لحظه برخورد توپ با راکت عکس بگیرید، ریتم و صداهایی که در تنیس موجود است به شما کمک می کند تا بهتر دوربین خود را بشناسید. این که بتوانید بعد از هر عکسی از روی LCD دوربین عکس ها را بررسی کنید به شما این امکان را می دهد که متوجه زود یا دیر گرفتن عکس ها بشوید. وقتی در این زمینه بتوانید عکس ها را در لحظه ای که می خواهید بگیرید، به زمان بندی مسلط شده اید و می توانید در سایر رشته ها هم به درستی عکس بگیرید.

عکاسی Daryl Sim

قدم چهارم – به دوربین خود مسلط شوید

در دنیای عکاسی ورزشی، شما وقتی برای تغییر تنظیمات جزئی دوربین ندارید. اگر به دوربین نگاه کنید یعنی به ورزش نگاه نمی کنید و ممکن است لحظه مهمی را به همین راحتی از دست بدهید. برای همین شما باید قبل از اینکه برای عکاسی بروید تسلط کامل بر روی لنز، دوربین و تنظیمات آن داشته باشید. آنقدر با دوربین خود کار کنید تا برای تغییر دادن تنظیمات نور گیری آن حتی یک ثانیه هم فکر نکنید و نیازی به نگاه کردن به انگشتان خود هم نداشته باشید.

به همین شکل، باید بتوانید در کسری از ثانیه نقطه فوکوس اتوماتیک را تغییر دهید، پس مطمئن شوید که بر روی تفاوت و نحوه انتخاب هر نقطه فوکوس تسلط دارید تا وقتی می خواهید آنها را انتخاب کنید، بتوانید بدون هیچ مکثی این کار را انجام دهید! سعی کنید در اتاق تاریک یا وقتی تلویزیون نگاه می کنید تمرین کنید. با یک تنظیم خاص شروع کنید، و سعی کنید بعد به سرعت چند سری از تنظیمات دوربین را به سرعت تغییر دهید. بدون این که به دوربین نگاه کنید تنظیمات را تغییر دهید و بعد درستی تغییرات خود را بررسی کنید.

عکاسی Goulao

قدم پنجم – یاد بگیرید Motion Blur (تاری یا محوی به وجود آمده بر اثر حرکت) را کنترل کنید

در اکثر ورزش ها سرعت اتفاقات بسیار بالاست، که زندگی را برای ما عکاس ها سخت می کند، اگر عکس را محو بگیریم دیگر با آن کاری نمی توانیم بکنیم. این ما هستیم که باید آمادگی این را داشته باشیم تا هر سرعتی را بتوانیم ثبت کنیم. دو راه اصلی برای این کار وجود دارد. اول، می توانید با درست تنظیم کردن سایر تنظیمات دوربین از داشتن سرعت بالا در عکاسی مطمئن شوید. دوم، می توانید با گرفتن عکس هایتان با تکنیک پنینگ – Panning (عکس گرفتن در حالی که دوربین را با سرعت سوژه و به سمت حرکت سوژه حرکت می دهید) سوژه تان را واضح ثبت کنید.

عکاسی از مسابقات اتومبیل رانی یا موتور سواری می تواند راه مناسبی برای تمرین در عکاسی از سوژه های پر سرعت باشد، چون حرکت در این ورزش ها تکرار می شود و سرعت فوق العاده بالاست. همانطور که در بالا توضیح داده بودیم تکنیک Panning تکنیکی است که در آن شما دوربین را همراه با سوژه در حال حرکت با همان سرعت و به همان سمتی که سوژه می رود حرکت می دهید و دکمه شاتر را در حین این حرکت فشار می دهید. به نزدیک ترین مسابقه اتومبیل رانی یا حتی خیابان شلوغ نزدیک به خانه تان بروید. یک موقعیت خوب پیدا کنید و سعی کنید با دنبال کردن حرکت اتومبیل ها از آنها عکس بگیرید.

عکاس Julien Reboulet

قدم ششم – قوانین ورزشی که می خواهید از آن عکس بگیرید را بدانید

وقتی می خواهید عکاسی ورزشی را شروع کنید، شانس بسیار بیشتری دارید اگر ورزشی که انتخاب کرده اید را به خوبی بشناسید و آن را درک کنید. شناخت قوانین ورزش، تاکتیک ها، حرکات و نحوه برگزاری بازی می تواند در پیش بینی اتفاقاتی که می خواهد بیفتد به شما کمک کند.

با شناخت ورزش می توانید آماده تر باشید و حرکات و اتفاقات بازی را بهتر پیش بینی کنید. هر چه در عکاسی ورزشی بیشتر تجربه کسب کردید و آماده تر شدید سعی کنید به سراغ ورزش هایی که کمتر با آنها آشنایی دارید بروید، و سعی کنید قبل از اینکه برای عکاسی به ورزشگاه بروید از قوانین آن ورزش اطلاعات مناسبی کسب کنید. در هر ورزشگاهی که می روید از دیگر عکاسان بپرسید که آنها چه اتفاقاتی را پیش بینی می کنند.

عکاس Leijonat

قدم هفتم – حالت عکاسی متوالی (Burst یا Continuous) دوربین را پیدا کنید و با آن تمرین کنید

قبلاً راجع به سرعت شاتری که لازم است تا بتوانید حرکت را ثبت کنید صحبت کرده ایم. استفاده از عکاسی متوالی هم ترفندی است که با استفاده از آن می توان سوژه های متحرک را بهتر ثبت کرد. یاد بگیرید که عکاسی متوالی را چطور در دوربین خود فعال کنید و با استفاده از آن عکاسی از سوژه های متحرک تمرین کنید. حیوانات خانگی و بچه ها سوژه های مناسبی برای تمرین هستند. فقط یادتان باشد اگر بخواهید عکاسی ورزشی کنید و به صورت پشت سر هم عکس بگیرید احتیاج به حافظه بالا دارید تا بتوانید تعداد بالایی از عکس ها را در آن ذخیره کنید.

عکاس Kevin H.

قدم هشتم – یاد بگیرید مکان و زاویه عکاسی مناسب کجاست

وقتی بازی ای را دنبال می کنید، متوجه می شوید که بازی بازیکن خاصی یا یک اتفاق خاصی در بازی توجه شما را جلب می کند، اما نباید در عکاسی به این موارد خاص دل ببندید و فقط از آنها عکس بگیرید، باید سعی کنید تا جای ممکن ذهنتان را باز بگذارید. همانطور که می دانید، نتیجه بازی ها می تواند در یک لحظه تغییر کند و شما باید آماده باشید تا آن یک لحظه را ثبت کنید. خیلی راحت است که همه عکس ها را از یک زاویه و مکان ثابت بگیرید و این کار را تکرار کنید و مانند یک تماشاگر به بازی نگاه کنید.

سعی کنید در ذهن خود ترکیب بندی های مختلفی بسازید تا به شما کمک کند از زاویه های جدید و نگاهی جدید عکس بگیرید. قانون یک سوم را در نظر بگیرید، از فضاهای منفی استفاده کنید، هم سطح با زمین عکس بگیرید و به عکس عمق بدهید. سری به POYI – Pictures of the Year International، مسابقه بین المللی بهترین عکس سال، بزنید. نگاهی به برندگان بخش ورزش بیاندازید و از عکسهای آنها الهام بگیرید.

عکاس Steve Parkinson

قدم نهم – حالت های فوکوس اتوماتیک و تکنیک های آن را بیاموزید

احتمالاً دوربین شما حالت های فوکوس اتوماتیک مختلفی دارد. دو حالت اصلی معمولاً Single Servo و Continuous Servo هستند. در حالت Single Servo فوکوس انجام می شود و بعد نقطه فوکوس قفل می شود. این گزینه به شما اجازه نمی دهد عکسی بگیرید که فوکوس در آن انجام نشده. در حالت Continuous Servo دوربین به فوکوس اجازه می دهد سوژه را دنبال کند و فوکوس تغییر کند. این حالت برای عکاسی از ورزش مناسب تر است.

Canon، Nikon و بسیاری از شرکت های دیگر تولید کننده دوربین حالت های پیشرفته تری برای فوکوس ساخته اند. پس یادتان باشد تا دفترچه راهنمای دوربین خود را بخوانید و کارکرد و قابلیت های دوربین را بهتر بشناسید. خیلی از عکاسان شاخه ورزش از دکمه ای که در پشت دوربین وجود دارد برای فوکوس استفاده می کنند و حالتی که فشار دادن شاتر تا نیمه باعث فوکوس کردن می شد را بر می دارند. این هم قابلیتی است که می توانید از آن استفاده کنید. برای اطلاع بیشتر می توانید «Rear Button Focus» را در گوگل جست و جو کنید.

عکاس FamilyMWR

قدم دهم – به آرامی شروع کنید

حالا وقت بیرون رفتن و تجربه کردن است. شاید بتوانید مسابقات دانشگاهی یا مدرسه ای پیدا کنید که از آن عکس بگیرید (قبل از عکاسی حتماً از مسئولین اجازه بگیرید). این شرایط به شما اجازه می دهد تا بدون ایجاد مزاحمت برای کسی به سوژه های خود نزدیک شوید و با استرس و فشار کمتر بتوانید تمرین کنید. ورزشی را انتخاب کنید که به آن علاقه دارید و با قوانین آن آشنا هستید تا بتوانید با سرعت بیشتری تمرین کنید. سعی کنید از تمام اتفاقات عکس بگیرید، مانند همه شاخه های عکاسی، شما در ورزش هم به عکس های زیادی احتیاج دارید، بعضی عکس ها برای نشان دادن نمای کلی ورزش، بعضی عکس ها برای نشان دادن جزئیات، بعضی عکس ها برای نشان دادن بازیکنان اصلی و بعضی عکس ها از خود اتفاقات ورزش.

وقتی عکس هایتان را ویرایش کردید. با بقیه عکاس ها ارتباط داشته باشید، یا به صورت حضوری و یا به صورت مجازی در سایت هایی مانندFlickr یا Sportshooter. وقتی عکس هایتان کمی بازخورد داشته باشند، شما شروع به پیشرفت می کنید. وقتی احساس کردید آنقدر که باید کارتان خوب شده است، با وبلاگ ها، سایت های طرفداری و یا حتی دانشگاه ها و مدارس صحبت کنید تا در صورت تمایلشان برای آنها عکاسی کنید. ممکن است از همان ابتدا درآمد کسب نکنید، اما با این کار اعتبار شما بالا می رود و می توانید بعدها از مناسبت های ورزشی بزرگتری عکاسی کنید.

عکاس Shawn Clover

ن

نتیجه

انجام تنظیمات با سرعت بالا و عکس العمل بالا در عکاسی ورزشی بسیار مهم است، اما در همه شاخه های عکاسی این خلاقیت است که حرف اول را می زند. وقتی در سرعت عمل مهارت پیدا کردید، سعی کنید از زاویه دیگری به عکس هایتان نگاه کنید. خلاقیت چیزی است که یک عکاسی فوق العاده را از یک عکاسی معمولی جدا می کند، و تنها چیزی که برای خلاقیت نیاز دارید تمرین و تجربه است.

منبع: لنزک

عکاسی متوالی (Continuous): چرا عکس بیشتر بهتر است!

یاد بگیرید که چگونه با استفاده از قابلیت عکاسی متوالی دوربین احتمال داشتن یک عکس عالی را افزایش دهید.

فرقی ندارد که از چه چیزی عکس می گیرید، ماشین های سوپر اسپرت یا بچه های در حال بازی در باغ، ثبت یک لحظه خاص از حرکت سوژه نیازمند مهارت بالا و تمرکز است.

حتی حرفه ای ترین عکاس های ورزشی هم به عکاسی تک فریم فکر نمی کنند، آنها هم برای عکاسی از سوژه های متحرک از عکاسی متوالی استفاده می کنند.

حالت عکاسی متوالی (Continuous) به این شکل است که تا زمانی که دکمه شاتر را پایین نگه می دارید دوربین به صورت پشت سر هم عکس می گیرد. با استفاده از این حالت احتمال اینکه بتوانید از یک لحظه خاص عکس بگیرید بالا می رود، پس هر وقت می خواهید از سوژه های متحرک عکس بگیرید از این حالت استفاده کنید.

اما چه سوژه هایی متحرک تلقی می شوند؟ خب، از حرکت سریع موتور سیکلت گرفته تا حرکات ورزشکاران همه سوژه های متحرک هستند.

اگرچه، برای عکاسی از سوژه های با سرعت حرکت پایین استفاده از حالت عکاسی متوالی هم می تواند مناسب باشد، مثلاً وقتی می خواهید در خیابان از شخصی در حالتی خاص و بدون اینکه به او بگویید از او عکس بگیرید، عکاسی متوالی می تواند کمک خوبی باشد.

همچنین برای عکاسی در شرایط کم نور استفاده از عکاسی متوالی مفید است، یا برای عکاسی با سرعت شاتر پایین وقتی دوربین را با دست گرفته اید. چرا که زمانی که شما انگشت خود را روی دکمه شاتر فشار می دهید دوربین حرکت کمتری دارد نسبت به زمانی که بخواهید برای گرفتن یک عکس دکمه شاتر را فشار دهید.

حالت عکاسی را تنظیم کنید

اغلب دوربین های عکاسی دکمه ای خاص برای تنظیم حالت عکاسی در پشت بدنه خود دارند. اگر دوربین شما چنین دکمه ای ندارد، حالت عکاسی متوالی جایی در Menu دوربین قرار گرفته. یاد بگیرید که کجاست و چطور باید آن را فعال کنید تا در زمانی که به آن احتیاج داشتید به راحتی بتوانید به آن دسترسی پیدا کنید .

Fps (تعداد عکسی که دوربین در ثانیه می گیرد) را مطابق با سوژه انتخاب کنید

بعضی از دوربین های DSLR در حالت متوالی قابلیت انتخاب تعداد عکس ها را در یک ثانیه دارند. برای عکس گرفتن از سوژه های با سرعت بالا در این قسمت بالاترین گزینه را انتخاب کنید، اما اگر از سوژه ای با سرعت معمولی عکس می گیرید بهتر است برای اشغال نشدن بیهوده حافظه دوربین از تعداد عکس پایین تری در ثانیه استفاده کنید.

از سرعت شاتر بالا استفاده کنید

برای داشتن بهترین نتیجه از حالت S (اولویت با سرعت شاتر) استفاده کنید و حواستان باشد که سرعت شاتر آنقدر پایین نباشد که سوژه تار ثبت شود. برای عکاسی معمولی حداقل از سرعت ۱/۶۰ ثانیه و برای عکاسی از سوژه های با سرعت بالا حداقل از سرعت ۱/۵۰۰ ثانیه استفاده کنید.

منبع: لنزک

مصاحبه با Greg du Toit عکاس حیات وحش

 برنده عکاسی حیات وحش سال ۲۰۱۳؛ Greg du Toit به ما درباره سالی که در آبهای متعفن سر کرد و توسط حشرات و انگل ها خورده شد توضیح می دهد، هدف او ثبت عکسهایی کم نظیر از شیر های وحشی در حین آب خوردن از چاله های آب بود. در این مطلب خواهید خواند که چگونه این عکاس مشتاق برای رسیدن به هدفش سختی ها را به جان خریده و خود را با حیات وحش وفق داده است. توصیه می کنیم که این مطلب را از دست ندهید.

-اکثر عکاسان با تله گذاشتن دوربین از شیر ها عکس می گیرند. چرا شما تصمیم گرفتید خودتان برای عکاسی آنجا باشید؟

استفاده از تله (دام) دوربین سبک من نیست. من به عنوان یک راهنمای سفر های آفریقایی تعلیم دیده ام، و رفتار حیوانات را خوب بلد هستم. تمام کار من به شناخت نحوه نزدیک شدن به حیوانات متکی است.

با اینکه تله گذاشتن دوربین می تواند مفید باشد، اما نمی تواند جایگزین حضور عکاس با دوربین در محل باشد. همچنین من نمی دانم شیر ها برای نوشیدن آب کجا می ایستند. بنابراین باید از ۱۰ تله دوربین استفاده کنم. و اگر عکس عمودی بخواهید چی؟ بعد شما به ۲۰ تله دوربین احتیاج دارید تا بتوانید یک عکس مناسب بگیرید! نشنال جئوگرافیک (National Geographic) در نهایت از یکی از عکس های عمودی من برای جلد مجله اش استفاده کرده است.

-شما این عکسها را بر روی فیلم دوربین آنالوگ گرفته اید. چرا از دوربین دیجیتال خود استفاده نکردید؟

من عکسهای قابل اعتماد دوربین های آنالوگ را دوست دارم، و می خواهم تا جای ممکن عکسها قابل اعتماد باشند. این شیر ها مدل نادری از شیر های کم تحرک هستند، که در هیچ پارک ملی یا جای رسمی دیگری نیستند، و آزاد و وحشی پرسه می زنند، درست مانند شیر های قدیم. احتمال انقراض این شیر ها در ۱۰ سال آینده وجود دارد، بنابراین می خواستم تا همه چیز به بهترین شکل ممکن پیش برود.

-چاله های آب را چطور پیدا می کردید؟

در اول سال ۲۰۰۶، من متوجه حرکت بهار به سمت تپه های Nguruman شدم، جایی که یک چاله آب زیبا شکل گرفته بود. قطعه کوچکی از زمین را آب گرفته بود، که سطحی به اندازه ۲۰ متر مربع را در بر می گرفت، که در نگاه اول خیلی ساکت و آرام به نظر می رسید.

اما با چرخیدن به دور آن، متوجه رد پای تازه ای از شیر ها شدم. من متوجه نادر بودن این شیر ها شدم و می دانستم که این مکان برای عکاسی بسیار عالی است.

-چطور راجع به مکان ایستادن خود نسبت به چاله آب تصمیم گرفتید؟

من این پروژه را با کندن چاله ای عمیق در مقابل آب شروع کردم. تقریباً یک هفته طول کشید تا چاله آنقدر عمیق شود که کامل بتوانم به داخل آن بروم. یک سقف از جنس فلز روی برای آن تهیه کردم که روی آن بکشم. می دانستم که در آنجا راحت نخواهم بود، اما در عین حال می دانستم که می توانم عکسها را زود بگیرم. اما چنین اتفاقی تا چند ماه نیفتاد.

هر روز صبح و عصر، در چاله ای که برای خودم کنده بودم می نشستم، که پر از مگس های تسه تسه بوده. و من هم نمی توانستم به آنها حمله کنم، چرا که باعث می شد که گورخر ها و بقیه حیواناتی که به آنجا آمده اند، فرار کنند. مشکل دیگری که با آن دست و پنجه نرم می کردم میمون های بابون زیتونی (Olive baboons) بودند که به نظر می ایستادند تا بعد از رفتن من برای آب خوردن به چاله آب بیایند. بعد از آب خوردن محل مخفی شدن من را بررسی می کردند و از آن به عنوان دستشویی استفاده می کردند.

بعد از دو ماه صبر کردن در چاله ای که بوی تند بابون در آن مانده بود، و پر از مگس های تسه تسه بود، در زیر آن گرمای سوزان، توانستم از یک گورخر عکس بگیرم. اما همان یک عکس از آن گورخر باعث شد متوجه شوم که اگر می خواهم از شیر ها عکس بگیرم باید زاویه خود را تغییر دهم و به چاله آب هم نزدیک تر شوم.

-چاله دیگری کندید؟

یک چادر گنبدی شکل کوچک داشتم، که در وسط چاله آب بر روی جزیره کوچکی که از کثافت درست شده بود انداخته بودم. از اینجا خیلی به سوژه ها نزدیک تر بودم و زاویه بهتری هم نسبت به آنها داشتم، اما چادر من معلوم می شد. میمون ها نمی توانستند به داخل این چادر بیایند اما مگس های تسه تسه از همان قسمت کوچکی از زیپ چادر که باز بود، داخل می آمدند و در آن گرفتار می شدند.

نزدیکی های ماه اکتبر بود، که با دمایی بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد ،گرم ترین ماه در Rift است. من فکر می کردم شیر ها با این گرمای سوزان از پا در آیند و صبح و عصر برای آب خوردن به آنجا بیایند. اما آنها نمی آمدند. من و همسرم در چادری در نزدیکی آنجا زندگی می کردیم، و من می توانستم شبها صدای غرش آنها را بشنوم.

اما شیر های این منطقه بسیار خجالتی هستند، چون باید زنده ماندن را یاد می گرفتند. دلیلی که باعث می شد ماه های اول آنها را لب چاه آب نبینم این بود که آنها متوجه کوچک ترین تغییری در آن جا می شدند، حتی شکستگی شاخ و برگ های آنجا را متوجه می شدند. در حقیقت چاله کندن برای خودم بهترین استراتژی برای عکاسی نبود، و فکر می کنم برای این کار بود که نتوانستم در عکاسی موفق باشم.

بعد از چند ماه سر کردن در چادر، خیلی طاقت فرسا شده بود، حتی به سبب طوفان شن چندین بار چادر را باد برد. مجبور بودم چندین تخته سنگ در داخل چادر بگذارم چون گیره های خود چادر آنقدر محکم نبود. یک روز، گرما به حدی شدید بود که من به داخل این چاله آب پریدم و در آب های گل آلود و متعفن آن غلتیدم. در آن لحظه متوجه شدم که بهترین مکان برای عکاسی اینجاست.

-یعنی تمام روز را در آبهای متعفن بودید؟!

عمق آب تا زانوی من بود، و من هم گلی بودم و می توانستم داخل آن بنشینم. می توانستم آرنج خودم را هم روی زانو هایم بگذارم تا دستانم خسته نشود، و لازم نبود تا دستانم را بالا بگیرم.

-وقتی داخل آب بودید نسبت به حیات وحش امن تر بودید؟

هنوز شیر ها به آنجا نمی آمدند، اما خیلی از پرندگان را می دیدیم. در آنجا با یک جفت غاز مصری آشنا شدم که هر روز برای نوشیدن آب به آنجا می آمدند. مزدوج شدنشان، لانه ساختنشان، تخم گذاریشان، بزرگ کردن جوجه غاز هایشان همه این اتفاق ها را از آنجا می دیدم. یک گراز هم برای نوشیدن آب به آنجا می آمد.

من در آنجا، کل آب دوست (Waterbuck – نوعی بز کوهی بزرگ)، ایمپالا (Impala – گاو سانی شبیه به آهو)، بوشباک (Bushbuck – شایع ترین نوع بز کوهی در آفریقا)، ریدباک (Reedbuck – بز کوهی) را دیدم. حیوانات با حلقی سفید رنگ که زنبور می خوردند را دیدم که با فاصله کمی از صورت من درون آب بودند! چندین بار لاچین (Lanner falcon – نوعی پرنده شبیه به شاهین) و شاهین – عقاب های آفریقایی (African hawk eagles) را دیدم که با پایین آمدن در نزدیکی آنجا آب نوشیدند.

-مریضی ای هم گرفتید؟

از انواع حشرات نیش خوردم؛ میج ها (Midge)، سنجاقک ها، سوسک ها… . حشرات در لای لباس های من تخم گذاری می کردند و کرم ها تولید مثل. بدترین افتاقی که برایم افتاد Fluckes بود، انگلی که از داخل آب گرفتم.

این انگل ها در مثانه من هستند و امسال باید برای درمان آن اقدام کنم. همچنین آب آنجا به دلیل استفاده میمون ها به عنوان دستشویی هر روز کثیف تر می شد. پوست من با رد گاز گرفتگی و جوش های قرمز پر شده بود، که در آخر مشخص شد دلیل آن ادرار میمون ها بوده است.

-بلاخره شیر ها کی آمدند؟

تقریباً ۸ ماه می گذشت، در آن روز دمای هوا ۴۰ درجه سانتیگراد بود و من می خواستم که برای استراحت بروم و کار آن روز را تعطیل کنم، که در آن لحظه دو غاز مصری به سرعت از آنجا فرار کردند، طوری که انگار از چیزی ترسیده بودند. من نگاهی به آن سمت کردم و دیدم دو شیر ماده به سمت چاله آب می آیند.
چقدر به شیر ها نزدیک بودید؟

تنها ۵ متر با آنها فاصله داشتم! آنها چشمان خیلی ریز بینی دارند، و من نمی دانستم متوجه حضور من شده اند یا نه. حدس میزدم که متوجه حضور من شده باشند، و دستان من بدون کنترل شروع به لرزیدن کرد. خیلی وقت بود که منتظر چنین لحظه ای بودم، و در آن لحظه توانایی عکاسی نداشتم!

-خب، بعد چه شد؟

چند بار نفس عمیق کشیدم و همه چی آرام شد. وقتی ذهنم آرام گرفت از خودم پرسیدم: «این شیر ها فکر می کنند من چی هستم؟! می دانند که من انسانم؟ نسبت به چیزی که راجع به هویت من فکر می کنند چه واکنشی نشان می دهند؟».

این ها را زمانی از خود می پرسیدم که دوربین را به صورت عمودی به سمت آنها گرفته بودم تا عکس بگیرم که در این لحظه متوجه من شدند. خیلی لحظه هیجان انگیزی بود: اگر من را طعمه فرض کردند، چه کار می کنند؟

در تمام تصورات وخیمی که در سر داشتم، هیچ وقت خودم را برای زمانی که من را دیدند، آبشان را نوشیدند و نرفتند، آماده نکرده بودم. و این دقیقاً همان چیزی بود که اتفاق افتاد. و بعد هوا شروع به تاریک شدن کرد. سعی کردم که از آنجا فرار کنم.

دوربین را با یک دست گرفتم، با دست دیگر سعی کردم از گل و لای های چاله آب خودم را به سمت مخالف شیر ها بکشم. با هر تکانی که می خوردم شیر ها گوش هایشان را تیز می کردند و به سمت سر بیرون آمده من از چادر زل می زدند.

خودم را به آهستگی نزدیک به ۱۰ متر به سمت مخالف شیر ها کشیدم تا جایی که آب کم عمق شده بود و تقریباً نیمی از بدن من پیدا بود. دو شیر مادر دیگر کاملاً متوجه حضور من شده بودند. به روی شکم برگشته بودم و خودم را مانند گربه ماهی می کشیدم تا اینکه به طور کامل از آب بیرون آمدم. بعد روی پا ایستادم و تا ماشین Land Cruise خودم دویدم

منبع: picu.ir